Dit is mijn versie van een Keltische knoop
Een teken van nieuwe wegen, een teken van hoop
Het laat mijn wegen zien, kronkelig en origineel
Over en onder elkaar, geen lijn is teveel
Vandaag ben ik moe, ik pak mijn rust
Ben me heel goed van mijn onderstroom bewust

Ik heb een ijsbaan, zelfs wel twee
Ik zoek mijn schaatsen op, doe je mee?
Eens kijken hoe het gaat verlopen
Of ik chocolademelk en snert kan verkopen
Wat wel een beetje gek is, maar… niet getreurd…
Het moet wel één voor één… en om de beurt…

Heel klein, heel teer
Het sneeuwklokje is er weer
Blauwe lucht
Opgeluchte zucht
Uitzicht
Op meer licht

Ik heb m’n rugzak ingepakt
Ik ga op reis
Ook Guus en Taffie zijn bepakt en bezakt
Ook vakantie heeft nu eenmaal een prijs
Even een paar dagen weg, aan rust en buiten te buiten
Dan laat ik me na het weekend, met Taffie en Guus, wel weer eenzaam opsluiten

Hoe laten dromen zich vangen?
Hoe maak je een vangkooi voor jouw verlangen?
Het speelt anders dan lego
En wanneer speel ego?
Ik heb honing gepakt en natuurlijk een stuk papier
En nu maar wachten en zachtjes roepen… ‘dromen kom maar hier…’

Zoals een rups droomt om een vlinder te zijn
Zo zit er ook een droom in elk zaadje, groot of klein
Het ziet er niet uit, ’t is zo gewoon
Toch wordt het ene zaadje een bloem en de andere een boon
Ook in elk mens zit een droom, groot of klein
Laten we die vooral blijven water geven, elke droom mag er zijn

Volgens planning en berekening
Maak ik vandaag weer een persoonlijke tekening
Ik voel me daarin vrij en ongeremd
Omdat het ‘mijn ding’ is en me dat heel gelukkig stemt
Het zet alles in beweging, dat is ook zoiets
Maar… waarom…o waarom… telkens weer een fiets???

Ik weet niet wat ’t wordt, hoe kan ik dat weten
Dat er vooruitgang is, valt moeilijk te meten
De wereld die tolt, en wij draaien mee
Een draaikolk, een kermis en dan weer de zee
We blijven maar tollen, alleen de kring die verkleint
Is het een wonder dat de horizon voor velen verdwijnt?

Het is nu zover gekomen
Levensechte nachtmerries, beslist geen zoete dromen
Ik wist ‘t, en toch… ik schrik
De emmer ziet niet meer het verschil tussen de ragebol en ik…
Het is beslist een raar moment
Zeker als je ook nog eens parttime schoonmaakster bent…

Creepy en de creepies
Beetje glibberig, beetje vies
Soms schuurt het leven
Dan mag je daar uitdrukking aan geven
Laat jij vandaag ook zien wie jij echt bent?
Ook goed voor de ander, die zich daarin herkent