Ik dacht... ik poets die ster
Het kan best morgen Kerstmis zijn, maar 't lijkt nog zo ver
En door al die regen
Valt 't zicht wat tegen
Maar... nu krijg ik 't wat benauwd...
Waar is degene die mijn ladder vasthoudt...?...

Vol hart en een leeg hoofd
En ja… er was regen beloofd
Na alle vreugde ook even een ongenode gast
Omdat balans nu eenmaal ook in het leven past
De keuze blijft bij jezelf: waar ga je in mee?
Geef je aandacht aan je pech… of… word je weer tevree

Hoogste tijd
Voor dankbaarheid
Er gebeuren mooie dingen
Ga er spontaan van zingen
Grijp ook mijn kans
Op een charmante klompendans

De kortste dag
Als je ’t geloven mag
Maar.. raak niet in paniek
Tijd is van elastiek
Ik heb gewoon meer uren in deze dag gepropt
En werd gewoon vanzelf door mijn lijf gestopt

Dagtekening…kortste dag…

Compleet versleten
Had ’t kunnen weten
Beslist geen straf
Moest echt af
Werd alleen link
Heb nu nog maar een halve pink

Ik vingeroefen
Heerlijk vertoeven
Daar waar alles mag
Op zo’n fijne zaterdag
Laat maar komen wat komt
Als elk commentaar is verstomd

Dit is mijn pad
Met mooi uitzicht en zo hobbelig als wat
De hoogtevrees is weg
Al heb ik soms ook (auto)pech
De saaiheid is voorbij
Ik leef en voel me vrij!

Tekenen is essentieel
Nog meer dan eten, ‘k doe ’t nooit teveel
Het verschil is gewoon niet zo duidelijk te maken
’t Is één van de dingen die me in deze tijd blijven raken
Ieder mens is essentieel, laten we daarom denken
Dus… niet alleen aan zorgverleners, eenzamen, maar aan een ieder aandacht schenken

Lock-down betekent.. geen kip in de trein
Maar… zou dat ook niet tegen de regels zijn??
Geen mensen in de trein, da’s zelfs geen rondje om de kerk
Als iedereen thuis blijft van het werk
En dan nu die kip nog, dat blijft een bak
Die rijdt gewoon gratis mee, op het dak…

Elke ochtend in het donker
Zie je voor mijn raam een klein geflonker
Een kaars die dapper haar lichtje schijnt
Zodat de duisternis een beetje verdwijnt
Het is mijn teken van hoop en verbondenheid
Voor alle mensen, in deze o zo rare tijd