Ik voel me dun, maar ook nogal zwaar
En ik besef… dat klinkt best raar
Het is zondag en de zon schijnt volop
Toch krijg ik die donkere wolk niet uit mijn kop
Maar.. ook de dwarrelende blaadjes vallen, al is ’t zacht
Ook zij hebben ‘last’ van de zwaartekracht

Mijn levenswiel geeft een beetje prijs
Van een hobbelige levensreis
Soms lijkt alles vanzelf te gaan
Tot een ‘obstakel’ je dwingt om even stil te staan
Maar net als de seizoenen, het volgt elkaar op
Zo rol je ‘vanzelf’ weer van de bodem naar de top

Verbondenheid, dáár draait het om, we zijn dan zo rijk
Wetend dat je verschillend bent, en toch ook zo gelijk
Elkaar niet hoeven vasthouden of corrigeren
Maar.. open aandacht naar elkaar en van elkaar leren
Beseffen dat je uiteindelijk van een zelfde bodem komt
Welke kleur of vorm je ook hebt, of hoe je ook bent vermomd

Het is mijn eigen angst
Daarvoor ben ik het bangst
Hoe kan ik daarvan leren?
Door het om te keren
Want.. ik heb zo het vermoeden
Dat mijn angst me alleen maar wil behoeden

Anders zijn, dat is een feest!
Ik ben anders dan ik ooit ben geweest
Hoe zit dat met jou, hoe anders ben jij?
Vier jij jouw leven en voel je je vrij?
Doe eens gek, hou op met dat gezwoeg
Wees lekker jezelf, anderen zijn er al genoeg…

Ik ben verliefd op het maken van lijnen, zomaar de pen over het papier
Het gaat niet om het ‘vangen van een afbeelding’, maar over levensvreugde en plezier
Het is een gevoel van absolute vrijheid
Van goed genoeg en eigen tijd
Het is mijn kronkelige geest
Die zich zo uit, en ondanks alles wat er gebeurt, mijn leven maakt tot mijn eigen feest

Deze dagtekening kwam uit het niets
Misschien kun jij me vertellen: wat is het voor iets?
Is het een kermisattractie, of staat het voor het leven?
Dat het betekent, neem het stap voor stap, het duurt maar zo even
De klim naar boven is vaak zwaar, daarna de beloning in de vorm van een kabelbaan
Dan ben je opnieuw beneden en begin je lekker van voren af aan…

En nu is het november, de wind heeft vrij spel
Maakt lekker een einde aan kommer en kwel
Keltisch nieuwjaar, voor mij is het feest
Niet omkijken meer: geweest is geweest
Denken is lijden, gedachten gaan op stop
De wind in mijn haren, feestelijke leegte in mijn kop

Thuis ben ik de baas
In mijn eigen kaas
Heb van mijn wereld kaas gegeten
Ik ben expert, ik kan het weten
Thuis gelden mijn regels, het zijn er geen
Ruimte, vrijheid, plezier, mijn dieren, genoeg en nooit alleen

Mijn huis is als een tweede huid, we lijken op elkaar
Al zit er soms een deurtje scheef, of groeit er ook een haar
Veel weg zijn uit mijn huis doet pijn, al heeft het goede reden
Mijn huis zorgt voor heelheid in mij, houdt mijn hoofd boven en mijn voeten beneden
Vandaag nog even werken, buitenshuis
Komend weekend dan weer heerlijk thuis!